Mijn partner begint steeds weer over dezelfde oude koe. Waarom kunnen we niet gewoon verder?

 
 

RelatieKwestie

“Mijn partner klaagt al drie jaar over hetzelfde probleem. Waarom kunnen we dit niet gewoon achter ons laten?”

Lees hieronder de analyse van onze relatietherapeuten


 

Samadhi

Als deze situatie al drie jaar bestaat, wordt het wel tijd om stappen te ondernemen. Er is veel onderzoek gedaan naar hoe een relatiebreuk tot stand komt en in welke stappen dit verloopt. Het niet geven van erkenning aan elkaar is één van die stappen in het proces van verwijdering.

Het is als een sneeuwbaleffect: als mensen zich niet erkend voelen in iets wat belangrijk voor hen is, dan kan dit uiteindelijk uitmonden in een relatiebreuk. Dat kan een tijd duren en wordt ook wel slow divorce genoemd, een langzame scheiding. Aan de oppervlakte lijkt alles nog wel goed te gaan, maar daaronder broeit onvrede doordat erkenning uitblijft.

Dit heeft effect op vele facetten van jullie relatie. Het kan ervoor zorgen dat je ontevreden partner zich onbewust terugtrekt op fysiek of emotioneel vlak, of beide. Of dat hij of zij nalaat om jou te geven wat jou een gevoel van geliefd-zijn geeft. Er worden onbewust zegeltjes gespaard en partners komen in een klimaat van concurrentie terecht

Geen erkenning geven voor iemands gevoel, ervaring en beleving doet afbreuk aan het vertrouwen. Dat is geen klein ding, want zo’n houding zendt uit: “Ik vind jou en jouw gevoelens niet belangrijk” en “Ik vind mijn eigen standpunt en beleving belangrijker”.

Als zo’n situatie langer dan drie jaar duurt, wordt het steeds moeilijker om erop terug te komen, het uit te spreken, het gesprek aan te gaan. Relatieproblemen (met uitzondering van vreemdgaan) die korter dan drie jaar duren zijn relatief eenvoudig op te lossen. Tussen de drie en zes jaar is meer herstelwerk nodig. En als ze langer dan zes jaar duren is herstel heel veel complexer.

Mijn advies is om met een open houding je partner te vragen om samen te spreken over de dingen waar je partner erkenning voor wil hebben. Hiervoor is het wel nodig dat je bereid bent om aandachtig te luisteren, door te vragen en eventueel dingen toe te geven, als er dingen zijn die jij anders had kunnen doen of zeggen. Dat heet: verantwoordelijkheid nemen.

Of als het iets is waar jij niet direct mee te maken hebt (gehad), wel erkenning te geven voor de ervaring en gevoelens van je partner, kind of familielid. Dus je zult te witte vlag moeten hijsen om het tij te keren, wil je samen weer in één werkelijkheid, en in een prettig relatieklimaat komen.

Je zult merken dat erkenning geven aan je partner een heel krachtig, maar ook noodzakelijk, middel is om weer tot een fijne verbinding te komen met elkaar, en daarmee ook met jezelf. Spanningen in de relatie zijn immers stressvol voor iedereen.

Meestal zal de ander dan ook bereid zijn om open te staan voor jouw ervaring en beleving. Maar mogelijk niet meteen, als het lang heeft geduurd. Iemand zal de sterkste moeten zijn, en dat is degene die begint met ruimte en erkenning geven zonder daar meteen iets voor terug te verwachten. Het kan helpen om jezelf eraan te herinneren dat erkenning geven aan de ander niet hetzelfde is als het toegeven van jouw zwakte.

Love sees the other person
— Vedanta Aspioti
 

Robin

Vooruit is niet altijd rechtdoor. Zolang dingen niet zijn erkend, blijven ze terugkomen. Ze ontkennen, het “afsluiten”, of erover heen stappen werkt misschien mentaal wel, maar emotioneel niet. Het gaat hier immers uiteindelijk niet om het hebben van verschillende meningen. Meningen zijn verpakte behoeftes. Het gaat in werkelijkheid over sterke gevoelens, die wijzen op belangrijke onvervulde behoeften. Je partner voelt zich mogelijk gefrustreerd, verdrietig, eenzaam, onbegrepen of onwaardig door iets wat gebeurd is.

En totdat jouw partner hoort dat jij herkent en erkent dat hij of zij gekwetst is in iets wat voor hem of haar belangrijk is, kan er geen vertrouwen zijn op dat punt. Er is iets uit het oog verloren wat te belangrijk is om te laten liggen. En totdat die les geleerd is, kan je niet ‘gewoon’ verder. Er is immers een onopgelost conflict over iets dat ertoe doet.

Het herstel van vertrouwen zit in erkenning van wat in het verleden mis ging en in de belofte (die ook nagekomen moet worden!) dat jij hier nu anders mee om zal gaan. Dat herstelt de veiligheid in de relatie. En zo kan er weer verbinding en nabijheid ontstaan.

In principe is het goed dat jouw partner signalen blijft geven dat er nog iets nodig is. Op een gegeven moment worden ‘klagers’ namelijk stil. De partner denkt dan dat het probleem -eindelijk- achter de rug is. Maar wat er werkelijk gebeurt is stil vertrek. Deze relatieve rust na aanvankelijke onvrede is eigenlijk definitieve verwijdering. En dan is ‘opeens’ de koek op, tot volkomen verrassing van de partner die dacht dat alles goed was.

Door het voortdurende gebrek aan erkenning heeft zich namelijk gaandeweg een negatief beeld kunnen vormen van jou als iemand die niet betrokken, empathisch, toegewijd of geïnteresseerd is, zonder dat dat gecorrigeerd werd. Het problematisch ervaren gedrag is gaandeweg een problematisch ervaren eigenschap geworden. De aanvankelijke kritiek op bepaald gedrag -”je luisterde toen niet”- is overgegaan in minachting voor een persoonlijke eigenschap: “je denkt nooit aan mij en bent egocentrisch”.

Minachting is een rode vlag voor een relatie die hard onderweg is naar een breuk, met 95 procent zekerheid. De roze bril van het begin is een zwarte bril geworden. Je bent door de opeenstapeling van onopgeloste onvrede elkaars vijanden en gaat onwillekeurig nadenken over een beter leven buiten de relatie.

Je kunt zelf proberen interesse te tonen en te vragen hoe je partner zich voelt, wat hem of haar steekt en wat jouw partner concreet nodig heeft om te horen en te zien van jou, om zich erkend te voelen. Dat kan alleen als je luistert als een vriend, niet als een rechter. Dus luisteren om te begrijpen, niet om te reageren.

Als de emmer erg vol is geraakt bij jouw partner of bij jullie beide, is het nodig om dat gesprek te doen met begeleiding. Anders doorkruist frustratie of onmacht een constructief gesprek. Relatietherapeuten kunnen dat in goede banen leiden en ondertitelen, zodat jouw partner kwetsbaar kan spreken en jij ontvankelijk kunt luisteren. Door terug te gaan naar waar het misliep, kunnen jullie dit écht achter je laten.

We kunnen alleen loslaten wat we eerst hebben omarmd.
— Anselm Grun


Verder groeien in de liefde?

Wil jij vrijer leven, een fijne(re) relatie of gezond opvoeden? LiefdeInZicht maakt jou expert in liefdevol contact. Dat voorkomt emotionele schade door relatieproblemen.

© 2025 www.liefdeinzicht.nl | partners in bloei