Mijn partner wil niet in relatietherapie. Wat zegt dat?
RelatieKwestie
“Mijn partner wil niet met mij in relatietherapie. Wat zegt dat, en wat kan ik doen?”
Lees hieronder de analyse van onze relatietherapeuten
Samadhi
Jouw vraag is begrijpelijk. We horen hem ook vaak. Deze vraag is niet zo eenvoudig te beantwoorden, want hij is eigenlijk bedoeld is voor jouw partner. En er kunnen verschillende redenen zijn waarom je partner niet in relatietherapie wil.
Het kan zijn dat jouw partner jullie relatie niet belangrijk genoeg vindt om aandacht aan te besteden, terwijl jij wel aandacht wilt voor de dingen waarin je zou willen groeien en ontwikkelen, als mens en als partner, of als ouders.
We zien in onze praktijk vaak dat partners die niet in therapie willen, de urgentie er niet van inzien. Deze partners hebben vaak een ander beeld van de relatiesituatie dan degene die wel in therapie wil. Je partner ziet misschien geen problemen of groeipunten op dit moment. Mensen nemen over het algemeen pas actie als de nood werkelijk aan de man is, als het gaat om iets dat ze belangrijk vinden.
Het kan ook te maken hebben met het beeld dat je partner heeft van therapie. Misschien dat er negatieve overtuigingen zijn, bijvoorbeeld: je gaat alleen in relatietherapie als er iets heel erg mis is met je. Of het wekt een gevoel van schaamte of falen op, want er is een hardnekkig collectief idee dat je alles op relatiegebied zelf moet weten en kunnen.
Er kunnen ook negatieve verwachtingen zijn: soms zijn mensen bang dat het allemaal erger wordt. Of dat de therapie resulteert in een scheiding. Bij angst voor verandering of verlies voelt niks doen veiliger. Maar het negeren van jouw signaal is niet verstandig, want jouw onvrede zal alleen toenemen en daarmee de kans op scheiding. Beter is het om zelf regie te nemen.
Maar het kan ook gewoon vermijding zijn, omdat therapie ook iets van je vraagt en je met blinde vlekken confronteert. Mensen zijn bang in therapie te horen te krijgen wat ze fout doen en gedwongen te worden te veranderen op een manier die niet bij hen past. Maar dit is niet het uitgangspunt van relatietherapie. Het gaat over het verbeteren van jullie levenskwaliteit en levensgeluk. Je krijgt beide inzicht, en opties, waarmee je zelf keuzes kunt maken in plaats van maar één optie te hebben, die vaak ook nog een aangeleerde gewoonte is.
Het kan ook zijn dat de manier waarop jij tot nu toe hebt aangegeven dat je in relatietherapie wilt, niet duidelijk overkomt bij jouw partner. Misschien heb je het te voorzichtig of onduidelijk aangegeven of juist te dwingend of op een dreigende manier. Dit kan ook invloed hebben op hoe je partner hierop reageert. Als je partner koppig is, is er wellicht een duidelijker boodschap of consequentie nodig.
Als een van beide partners behoefte heeft aan therapie is dit een belangrijk signaal. Je partner zou het signaal van jou beter serieus kunnen nemen, is ons advies.
Wat jij zelf kunt doen is vragen stellen en over de consequenties nadenken. Je kunt je partner vragen: Wil jij verder met deze relatie? Ben jij wel gelukkig? Waar heb jij last van? Wat maakt dat jij niet wil? Wat is jouw zorg? Wat is belangrijk en heb jij nodig? Hoe kunnen we een oplossing vinden die voor beide werkt? Hoe wil jij dan verantwoordelijkheid nemen voor je eigen welzijn, dat van mij en onze kinderen? Ben je bewust van het risico en ben je bereid te consequenties te nemen van jouw keuze? Dit is een belangrijk onderwerp voor gesprek.
“The measure of intelligence is the ability to change.”
Robin
Dit gaat vooral over het thema verantwoordelijkheid. Het is goed om te kijken waartegen je partner precies een ‘nee’ heeft, zoals Samadhi adviseerde. Ik geef nog wat algemene overwegingen voor jouzelf:
Misschien ervaart je partner zelf geen probleem. Maar als jij als geliefde niet gelukkig bent, heeft je partner ook een relatieprobleem. Een belangrijke voorwaarde voor gelukkige relaties, blijkt uit onderzoek, is commitment. Een relatie is als een kind, plant of schat waarvoor beide partners zorg dragen. Als een van beide niet gelukkig is met de relatie, raakt dat aan de gezamenlijke verantwoordelijkheid.
Soms denken mensen dat therapie risicovol is. Maar we weten voor ongeveer 95% zeker wat een relatie succesvol maakt. De houding van beide partners is dus een veel groter risico dan therapie. In therapie kijken we wat er anders kan tussen partners om het te laten werken. Relatieproblemen duiden op een groeikans, een mogelijkheid om samen te ontwikkelen.
De partner die niet in therapie wil, is vaak de emotioneel vermijdende partner. Dit kan zowel een man als vrouw zijn, is onze ervaring. Het zijn mensen die geleerd hebben dingen zelf op te lossen, die altijd ‘door’ willen en die lastige gevoelens vermijden - struisvogelen. Daarom ‘voelen’ ze het probleem ook niet, totdat hun partner hen voor het blok zet met feitelijke consequenties. Dan pas komen ze in actie.
Mensen met sterkere masculiene eigenschappen leggen meer waarde op competentie, leiderschap, perfectie en zelfstandigheid. Zij zien het als ‘zwakte’ om hulp te vragen of toe te laten. Maar hulp vragen is juist een teken van emotionele volwassenheid. Het zelf doen tegen beter weten in, is de toestand van een kind dat zichzelf overschat. Dat is juist onverantwoordelijk, niet verantwoordelijk. Een kwart van de mannen komt trouwens pas als het te laat is.
Relatieproblemen worden helaas niet beter als je niets doet, ook niet door vakanties, een verbouwing of ‘de tijd’. Je issues delen met vrienden of in individuele therapie gaan is geen oplossing, want dat versterkt de band tussen de partners niet.
Therapie over zoiets persoonlijks als je relatie is spannend. Vaak hebben twijfelaars projecties op therapie: het is zweverig (ik ben onzeker), dit is niks voor mij (hoe weet je dat zonder ervaring?). Wij geven een losse StartSessie om dat zelf te ervaren. De oordelen zijn daarna meestal heel anders dan ervoor. Soms ook niet, en dan is dat ook duidelijk.
Weigeren van groei kan een rode vlag zijn. Legt je partner het probleem vooral bij jou? Verwacht je partner dat jij al het werk doet voor jullie gezamenlijke kwaliteit van leven? Of deugt er niets van welke therapeut dan ook volgens hen of haar, maar neemt hij of zij geen initiatief voor een haalbaar alternatief? Of neem jij het initiatief voor therapie, terwijl je partner is vreemdgegaan? Dat zijn slechte voortekenen. Wie niet investeert, is bewust of onbewust aan het vertrekken. Soms weigert een partner therapie, omdat ze willen scheiden, maar dat niet direct durven zeggen. Ze laten de relatie verkwijnen zodat de onvermijdelijke scheiding de verantwoordelijkheid van beide lijkt. Of ze dwingen zo hun partner voor scheiding te kiezen en zij gaan zelf ‘vrijuit’. Het kan ook zijn dat er een affaire is, waarover iemand niet open wil zijn en worden. Dan wil iemand niet in therapie, terwijl de relatie zienderogen verslechtert.
Regelmatig zien we dat de wijzere en meer verantwoordelijke partner een dominante partner volgt die minder ontwikkeld en weigerachtig is. Dat wijst op co-dependency. De minst ontwikkelde persoon kan niet de leiding hebben over het welzijn van het hele gezin. Vaak zie je dat de afhankelijke partner alles accepteert om hun halsstarrige partner niet te ontstemmen en omdat ze geen ultieme consequentie willen stellen aan het gedrag van hun partner.
Het is geen goed teken als je partner een mes op de keel nodig heeft om jouw behoeftes serieus te nemen. Het is ook geen goed teken als jij niet bereid bent consequenties -grenzen- te stellen voor jezelf. Dat is een voorbeeld dat je liever niet aan je kinderen wilt geven als je hen respectvolle relaties toewenst later.
“Whatever you are not changing, you are choosing.”
Snel verder groeien in de liefde?
Wil jij vrijer leven, een fijne(re) relatie of gezond opvoeden? LiefdeInZicht maakt jou expert in liefdevol contact. Dat voorkomt emotionele schade door relatieproblemen.
© 2024 www.liefdeinzicht.nl | partners in bloei