Zelfwaarde en relaties: Moet ik eerst van mezelf houden voordat ik van een ander kan houden?

RelatieKwestie

“Moet ik niet eerst van mezelf houden voordat ik van een ander kan houden?"

Lees hieronder de analyse van onze relatietherapeuten

Samadhi

Van jezelf houden kun je juist leren in een relatie met een ander. In contact met een ander mens kun je jezelf goed leren kennen. Jezelf goed willen leren kennen is ook een manier om van jezelf te houden: je minder mooie kanten willen zien en deze te omarmen. Het erkennen van jouw imperfecties en het erkennen van de imperfecties van je partner is ook houden van. Liefde is: steeds echter, eerlijker en persoonlijker worden. Daardoor ontwikkel je een sterk ik, en twee sterke ikken zijn een nog sterker wij en dan is er nog een groter houden van.

Het idee dat je eerst van jezelf moet houden en dan pas een relatie met een ander kan beginnen, of van een ander kan houden, is mooi maar als je goed kijkt niet realistisch. Je kunt natuurlijk wel een tijd lang aan jezelf werken door middel van trainingen, therapie en zelfontwikkelingscursussen om je Ik te versterken. Het echte werk begint vaak in een relatie met iemand anders die anders functioneert en denkt dan jijzelf. Relaties met andere mensen en in het bijzonder hechte relaties, brengen alles boven wat in jezelf verwond is en niet bewust of geïntegreerd; je schaduwkanten en blinde vlekken. Om dat aan te gaan en te willen leren over en van de ander is ook houden van. In onze praktijk combineren wij bewust gezamenlijke sessies met individuele sessies. Zo kun je beide steeds echter worden én opener in het contact.

Robin

Dit is een populaire zelfontwikkelingsgedachte. Hij is waar en ook niet. Ja, hoe ik naar mezelf kijk en met mezelf omga, zo ga ik ook met anderen om. Geen respect en waardering voor jezelf hebben, straalt direct of indirect af op je omgeving. De andere kant is: alles wat we leren, leren we in relaties. Ook zelfliefde, of zelfafwijzing. Eerst via onze ouders en wat zij ons spiegelen, later ook met leeftijdgenoten, leraren, geestelijken, therapeuten, collega’s, partners… Zo ontwikkelt zich ons zelfbeeld, vanuit de reflecties van anderen. Dus: waar moet ik intrinsieke zelfliefde vandaan halen, anders dan uit geleefde ervaring met anderen?

Een harde scheiding tussen óf van mezelf houden óf van de ander duidt vaak op een hechtingskwestie. Relatie is de voortdurende wisselwerking van je zelf en de ander. Sommige mensen zijn vanuit hun levensgeschiedenis meer gericht op zichzelf en autonomie, sommigen meer op anderen en verbinding. Als je te eenzijdig gericht bent geraakt op erkenning van anderen uit angst voor afwijzing of verlating, maak je je overafhankelijk. Dat heet ambivalent, codependent of liefdesverslaafd.

Je kunt ook te ónafhankelijk willen zijn, vanuit angst voor verstikking, zelfverlies en kwetsbaarheid; dat heet vermijdend, afstandelijk of defensief autonoom. Meestal zie je dat bij mensen voor wie er vroeger toch niemand was. Of die voortdurend werden geclaimd. Ze zijn hun pijnlijke zelfstandigheid gaan idealiseren. Ze geloven dat zij het alleen kunnen en ook alleen moeten kunnen. Ze verwarren zelfliefde met valse onthechting, als strategie om niet kwetsbaar te zijn. Er is (verborgen) trots op geven, weten en helpen en (ontkende) angst en schaamte op ontvangen, vragen en behoeftes.

Kortom: Van jezelf houden ja. En dat leren in wederkerige relaties. Ja.

Meer lezen?

Meer over de mogelijkheid van ‘helemaal in het nu leven’ lees je hier.

Bekijk onze andere relatie-artikelen onder ‘blog’ in de balk bovenaan de site.

Hulp nodig?

Verlang je naar meer eigenheid of juist verbinding in je relatie?

Wij helpen je graag.

Robin & Samadhi