Mijn partner is lang van stof. Hoe kom ik tot contact en een goed gesprek?
RelatieKwestie
“Mijn partner is lang van stof. Hoe kom ik tot een goed gesprek?
Lees hieronder de analyse van onze relatietherapeuten
Samadhi
De eerste stap is om eerst helder te krijgen wat jullie verwachtingen zijn. Vaak is er een verschil in behoefte in het voeren van een gesprek.
Voor sommige mensen is praten een manier om hun emoties en gevoelens te reguleren, zonder dat ze daarmee echt voelen wat er innerlijk gaande is. In wezen is het dan een soort catharsis, een leeglopen zonder dat de zender rekening houdt met de ontvanger. Dit kan de luisteraar dan als vermoeiend, overweldigend en onbevredigend ervaren.
Voor andere mensen die veel praten, is het een manier om hun gedachten op een rijtje te zetten. Voor weer anderen is het een poging om contact te voelen met zichzelf.
Als jouw partner lang van stof is en jij ervaart dit als onprettig, dan kun je vragen wat zijn of haar verwachtingen zijn van het gesprek.
Is het de bedoeling dat je alleen maar luistert? Wil je partner dat je meedenkt en meepraat met een bepaald thema, zodat het een uitwisseling is? Wil hij of zij feedback op wat gedeeld wordt?
Voor jezelf is het ook belangrijk dat je duidelijk hebt wat jouw behoefte en verwachting is van een gesprek. Dit kun je het beste op een transparante manier aangeven, om zo te kijken of jouw (gespreks)partner open staat voor wat jouw behoefte is.
Als je partner niet gewend is om op deze manier te praten, dan is het even oefenen om dit patroon te doorbreken.
Jij zult dan een grens moeten aangeven en benoemen wat het vele praten zonder tussenstop met jou doet. Bijvoorbeeld dat je merkt dat je afhaakt en dat je dat jammer vindt. Daarna kun je aangeven wat jij zou willen in het een gesprek en wat jij nodig hebt om tot een wederkerige ontmoeting te komen.
Robin
Communicatie gaat niet over veel spreken, maar over maar over eerlijk spreken. Met eerlijk bedoelen we: persoonlijk. Dus delen over wat jou raakt, en waarom.
Veel praten maar weinig zeggen kan een manier zijn om contact te vermijden. Sommige contactvermijders zijn paradoxaal genoeg erg sociaal. Er gaat veel interactie van hen uit, maar geen persoonlijke.
Ze spreken uitvoerig over standpunten, oordelen, feiten of meningen over ‘grote’ thema’s zoals politiek of wetenschap. Je voelt dat er onderliggend persoonlijke gevoelens of belangen spelen, maar die worden niet toegeëigend.
In plaats daarvan worden ze ge-externaliseerd en geprojecteerd op bepaalde partijen, leiders, publieke figuren of conflicten die “hun” verhaal vertegenwoordigen.
Lange of algemene verhalen zonder duidelijk persoonlijk belang wekken bij de luisteraar verwarring, irritatie of verveling op. Alsof je niet doordringt tot de kern van een wolk van woorden en niet begrijpt waar het heengaat: Wat bedoel je nou te zeggen?!
Irritatie bij de luisteraar is een signaal dat wederkerigheid of respect in het contact ontbreekt. Verwarring wijst op gebrek aan duidelijkheid of authenticiteit. Verveling is een signaal dat er geen contact is.
Je kunt vragen: Wat in jouw verhaal raakt je het meest? Wat voel jij hierbij? Waarom is dit voor jou belangrijk? Waar ligt jouw behoefte? Wil je dat ik luister, of reageer, zoek je een oplossing of wil je gewoon ventileren?
Of je geeft feedback: “Ik wil luisteren, maar merk dat ik niet kan peilen wat belangrijk is in dit verhaal en dat maakt dat ik afgeleid raak. Kun je aangeven wat jij hier zelf bij voelt?” Soms zul je merken dat de persoon dat zelf niet scherp heeft en spreekt in de hoop dat de luisteraar zijn verbale zoeken zal helpen concentreren.
Je kunt ook aangeven waar jouw behoefte ligt: “Ik twijfel of je mij nog ziet in dit contact. Voor mij is het fijn als je mij vraagt hoeveel tijd en energie ik beschikbaar heb om te luisteren. Dan voel ik dat je oog voor me hebt.”